بازتوانی سندرم درد کشککی رانی

چکیده هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرینات کششی و تقویتی با توجّه به اصول افزایش تدریجی بار بر روی درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی بود. بدین منظور، 24 بیمار مبتلا به سندرم کشککی رانی با میانگین سنّی 89/40 سال در دو گروه کنترل و تمرین درمانی تقسیم شدند. گروه تمرین درمانی، تمرینات کششی و قدرتی را دریافت نمودند در حالی که گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت ننمودند. ابزار‌های استفاده شده شامل مقیاس VAS، پرسش‌نامة کوجالا و تست‌های پلّه و اسکات بود. مقیاس VAS و پرسش‌نامة کوجالا قبل از شروع برنامة درمانی و در پایان هر هفته برای ارزیابی درد و عملکرد ذهنی آزمودنی‌ها تکمیل شدند. تست‌های عملکردی پله و اسکات نیز قبل از شروع برنامة درمانی و در پایان هفتة ششم برای ارزیابی عملکرد عینی هر گروه از آزمودنی‌ها استفاده شد. اطّلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری Repeated measuresa ANOVA، ویلکاکسون و یومن ویتنی در سطح معنی‌داری (05/0 p ≤) تجزیه وتحلیل گردید. یافته‌های تحقیق نشان دادکه روش درمانی مورد استفاده بعد از شش هفته درمان بر میزان درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی، اثربخشی معنی‌داری دارد (05/0 p با توجّه بةافته‌های تحقیق می‌توان نتیجه‌گیری نمود که بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی به طور سریع و مساعدی به برنامة تمرینی ارائه شده جواب می‌دهند.